Z powodu obniżenia ceny na skrobię tapiokową, długoterminowe prognozy dla tej skrobi są niepewne mimo wielu jej zalet. Wynika to z ograniczonej liczby istotnych właściwości funkcjonalnych tej skrobi i ich niekorzystnych zmian w trakcie przechowywania. Jakość ekstrahowanej skrobi tapiokowej zależy od wielu czynników, przede wszystkim od sposobu jej wydzielania. Kluczowym problemem jest suszenie odwodnionego placka skrobiowego. W niniejszych badaniach pokazano, że właściwości skrobi suszonej i nie suszonej (placka) różniły się od siebie. Po suszeniu malała zdolność pęcznienia i rozpuszczalność. Zmiany te były liniowe względem zmian zachodzących w trakcie przechowywania skrobi zawierającej 25% wilgoci, w 100°C, przez 16 godzin. Odwrotnie niż w przypadku obróbki temperaturowej wilgotnej skrobi, skrobia suszona miała wyższą temperaturę w punkcie maksimum lepkości i równocześnie niższą temperaturę kleikowania, niż skrobia otrzymana z placka. Skrobia z placka wykazywała szerszy pik endotermiczny wskazujący na szerszy zakres temperaturowy kleikowania. Równocześnie pik ten był niższy, w czym skrobia ta przypominała produkt z termicznej obróbki wilgotnej skrobi. Nie wiadomo co jest przyczyną zaobserwowanych zmian.