Zbadano wpływ poziomu podchlorynu jako utleniacza na strukturę i właściwości fizykochemiczne modyfikowanej skrobi tapiokowej. Skrobię tę utleniono w 30°C przy pH 10.5 podchlorynu sodu zawierającego 1000 do 20 000 ppm aktywnego chloru w suchej masie. Znaczące ilości grup karboksylowych powstawały dopiero wtedy, gdy ilość aktywnego chloru wynosiła powyżej 5 000 ppm i wzrastały one w miarę wzrostu stężenia utleniacza. Tak utleniona skrobia wykazywała właściwości kleikujące typowe dla utlenionych skrobi o niskiej lepkości maksymalnej. Gdy stężenie utleniacza wahało się między 1000 i 2500 ppm aktywnego chloru, utlenione skrobie miały wysoką lepkość maksymalną. Badania za pomocą wysokosprawnej chromatografii żelowej pokazały, że zarówno amyloza jak i amylopektyna uległy degradacji i stopień degradacji wzrastał ze stężeniem użytego utleniacza. Skrobia utleniana podchlorynem o stężeniu poniżej 2 500 ppm wykazywała daleko idące zmniejszenie przejrzystości kleików, wskazujące na odporność gałeczek na zniszczenie przez kleikowanie.