Prześledzono wpływ promieniowania γ na D- i L-glukozę, D- i L-galaktozę oraz D- i L-mannozę w stanie polikrystalicznym. Głównym produktem gazowym radiolizy był wodór. Wydajność radiacyjna (G) wodoru zmieniała się od 2,2 (galaktoza) do 3,2 (1/100eV) (glukoza i mannoza). Widma ESR rodników powstające przez naświetlanie wszystkich heksoz były do siebie podobne i wskazywały na obecność mieszaniny wtórnych rodników. Scałkowana wartość G rodników obniżała się wraz z dawką promieniowania. Proces zaniku rodników można opisać równaniami kinetyki polichronicznej. Trwałość radiacyjna galaktozy była półtorakrotnie wyższa od radiacyjnej trwałości glukozy i mannozy. Usprawiedliwiało to istotny udział zrywania wiazań C₄-H w tworzeniu wodoru. Radiacyjna trwałość izomerów L- i Dmonosacharydów przy zastosowaniu promieniowania niespolaryzowanego była identyczna. Rodniki powstające z monosacharydów żyły w temperaturze pokojowej przez wiele miesięcy i fakt ten należy brać pod uwagę przy stosowaniu sterylizacji radiacyjnej.