Badania z owsem przeprowadzono na torfie wysokim w warunkach doświadczenia wazonowego. Schemat doświadczenia obejmował 5 serii różniących się terminem stosowania nawożenia miedziowego. Miedź w postaci roztworu siarczanu miedziowego zastosowano w okresie: po wschodach, krzewienia, strzelania w źdźbło i kłoszenia. Cztery razy w okresie trwania doświadczenia pobierano materiał roślinny do analiz chemicznych. Stwierdzono, że nawożenie i termin stosowania w istotny sposób zróżnicował plony owsa w okresie krzewienia i strzelania w źdźbło. Najintensywniej była pobierana miedź w okresie od wschodów do krzewienia oraz pod koniec wegetacji, w przypadku gdy nawożenie miedzią miało miejsce w fazie kłoszenia. Poziom zaopatrzenia owsa w miedź również wpłynął na zawartość azotu.