Skrobię ziemniaczaną, pszenną i kukurydzianą rozsegregowano na frakcje dużych i małych ziarenek metodą sedymentacji w wodzie. Uzyskane frakcje przeanalizowano pod względem ziarnistości, powierzchni właściwej, objętości porów i średniej ich średnicy oraz zawartości fosforu całkowitego, białka surowego i amylozy a także zdolności wiązania wody i rozpuszczalności w wodzie w porównaniu do skrobi wyjściowych. Uzyskane wyniki wskazują, że największą powierzchnią właściwą, objętością porów i średnią ich średnicą odznaczały się frakcje ziarn małych. Natomiast frakcje ziarn dużych wszystkich badanych skrobi wykazały wyższe wartości powierzchni właściwej i objętości porów niż u skrobi wyjściowych. Różnice w średniej średnicy porów wskazują na występowanie różnic w kształcie porów w badanych skrobiach. Ponadto zaobserwowano, że frakcje małych ziarenek skrobiowych charakteryzowały się wyższą zawartością fosforu całkowitego, białka surowego i amylozy oraz niższą zdolnością pęcznienia i rozpuszczalnością w wodzie.