W dojrzałym miodzie wykrywa się niewielką liczbę mikroorganizmów, stąd celem pracy było określenie najskuteczniejszej metody oceny mikrobiologicznej tego produktu. Analizy przeprowadzono trzema metodami: klasyczną powierzchniową i klasyczną wgłębną oraz metodą posiewu spiralnego. Do badań użyto dwóch odmian miodu: akacjowego i lipowego. Zakres prac obejmował wykonanie analiz  mikrobiologicznych w kierunku ogólnej liczby mezofilnych drobnoustrojów tlenowych, drożdży i pleśni oraz mezofilnych przetrwalników  bakterii Bacillus spp. Ponadto oznaczono wartość pH, zawartość wody i aktywność wody. W przypadku miodu lipowego wyniki uzyskane  trzema metodami nie różniły się statystycznie istotnie pod względem ogólnej liczby mezofilnych drobnoustrojów tlenowych i bakterii  przetrwalnikujących Bacillus spp. Natomiast w przypadku miodu akacjowego uzyskano statystycznie istotnie wyższe wyniki ogólnej liczby  mezofilnych drobnoustrojów tlenowych metodą posiewu spiralnego, a bakterii przetrwalnikujących Bacillus spp. – metodą posiewu  wgłębnego. Wszystkie badane próbki miodu akacjowego i dwie próbki miodu lipowego (S7 i S5) przekroczyły limit 5 × 10² jtk/g w  przypadku bakterii przetrwalnikujących Bacillus spp. Wyniki uzyskane metodą wgłębną były statystycznie istotnie wyższe niż wyniki  uzyskane metodami posiewu powierzchniowego w przypadku analizy drożdży i pleśni. W żadnej z analizowanych próbek miodu  akacjowego i lipowego nie został przekroczony limit 5 × 10² jtk/g produktu. Na podstawie przeprowadzonych badań można stwierdzić, że  ocenę jakości mikrobiologicznej miodów w kierunku ogólnej liczby drobnoustrojów mezofilnych tlenowych można przeprowadzać dowolną  metodą, natomiast do analizy drożdży i pleśni oraz bakterii Bacillus spp. zaleca się stosowanie metody posiewu wgłębnego.