Podstawowym celem prawa żywnościowego jest ochrona konsumentów przed różnego rodzaju zagrożeniami dla zdrowia związanymi ze spożywaniem żywności. Legislator może ustanawiać różnego rodzaju nakazy i zakazy będące instrumentami zarządzania ryzykiem wystąpienia poszczególnych zagrożeń. Dobór tych instrumentów nie powinien mieć charakteru uznaniowego, powinien wynikać z oceny ryzyka dokonanej metodami naukowymi. O wybranych sposobach zarządzania ryzykiem oraz argumentach przemawiających za dokonanym wyborem powinni być powiadomieni zainteresowani konsumenci oraz producenci i dostawcy żywności. Nazywa się to komunikacja ryzyka i wraz z oceną ryzyka i zarządzaniem ryzykiem stanowi elementy analizy ryzyka, na której opiera się nowoczesne międzynarodowe prawo żywnościowe obowiązujące zarówno w krajach Unii Europejskiej jak i w coraz większym stopniu u nas w Polsce. Poważny legislacyjny problem pojawia się w przypadku zagrożeń, dla których brak naukowych danych uniemożliwiających wykonanie prawidłowej analizy ryzyka. Proponuje się by w takich przypadkach w prawie żywnościowym stosować zasadę ostrożności i działania zapobiegawczego wcześniej wprowadzoną w prawie międzynarodowym dla potrzeb ochrony środowiska. W artykule zostały podane podstawowe pojęcia i definicje analizy ryzyka i zasady ostrożności oraz podane przykłady ich praktycznego stosowania.