Celem pracy było określenie wpływu długoterminowego przechowywania, a także technologii utrwalania grasicy (zamrażanie oraz składowanie w temperaturze -12 i -30°C i liofilizacja) na jej przydatność jako surowca farmaceutycznego. Oznaczano zmiany ilościowe w obrębie białek rozpuszczalnych i azotu aminowego oraz pH. Stwierdzono, że największe zmiany ilościowe białek rozpuszczalnych miały miejsce w liofilizatach grasicy, a azotu aminowego w gruczole przechowywanym w -12°C. Natomiast zmiany pH we wszystkich badanych wariantach były minimalne. Największą stabilnością charakteryzował się surowiec składowany w temperaturze -30°C.