Oceniono wpływ obróbki wstępnej na zawartość dioksyn (PCDD/F) i dioksynopodobnych polichlorowanych bifenyli (dl-PCB) w filetach z łososia atlantyckiego (Salmo salar) i troci wędrownej (Salmo trutta), poławianych w Bałtyku. Badaniami objęto ryby o zróżnicowanej wielkości. Poziomy zanieczyszczeń poniżej wartości dopuszczalnych, określonych w Rozporządzeniu UE nr 1259/2011 stwierdzono w produktach po obróbce wstępnej, pochodzących z osobników łososia o masie do 7900 g i długości do 86 cm oraz troci wędrownej o masie do 4500 g i długości do 74 cm. W przypadku trymowanych filetów (zawierających część brzuszną) poziomy dioksyn i dl-PCB nie były przekroczone w mięsie łososia bałtyckiego o masie do 2579 g i długości do 65 cm oraz troci wędrownej o masie do 3376 g i długości do 65 cm. Stwierdzono, że obróbka wstępna polegająca na trymowaniu i odrzuceniu części brzusznej fileta (ok. 25 % masy) wpłynęła na zmniejszenie zawartości zanieczyszczeń w końcowym produkcie. Wyniki badań wskazują, że monitoring zanieczyszczeń w rybach w zakresie bezpieczeństwa zdrowotnego powinien być prowadzony na próbach ryb bezpośrednio dostępnych dla konsumentów w sieci handlowej. W przypadku kiedy próbę stanowi cała ryba, sposób przygotowania próbki do badań w laboratorium ma duży wpływ na końcowy wynik oznaczenia.