Celem podjętych badań była ocena jakości mięsa pozyskanego z tuczników 3 różnych grup genetycznych tj. I – wbp♂ x puławska♀ (n = 15), II – pietram♂ x wbp♀ (n = 8) i III – pietram♂ x pbz♀ (n = 15). Po 24-godz. wychłodzeniu półtusz, w trakcie rozbioru poubojowego pobierano próbki mięśnia najdłuższego longissimus odcinka lędźwiowego (musculus longissimus lumborum) i półbłoniastego (semimembranosus) do oznaczeń właściwości fizycznych i składu chemicznego mięsa. Za pomocą aparatu PQM I-KOMBI firmy INTEK GmbH oznaczano odczyn – pH i przewodność elektryczną właściwą – EC (mS/cm). Pomiary wykonywano po 45 min oraz po upływie 24 godz. od uboju. Po 48 godz. post mortem oznaczano również wodochłonność – zawartość wody wolnej oraz wyciek naturalny i termiczny. Barwę mięsa (w systemie L* a* b*), po 30 min ekspozycji, oceniano za pomocą miernika nasycenia barwy Minolta CR-310. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono istotny wpływ grupy genetycznej na wyróżniki jakości fizykochemicznej mięsa wieprzowego, chociaż trudno wnioskować o jednoznacznym wpływie określonego genotypu na wszystkie parametry jakości mięsa. Najlepszymi cechami jakościowymi, a szczególnie wodochłonnością, charakteryzowało się mięso mieszańców z grupy I (wbp♂ x puławska♀). Prawdopodobnie wynikało to z korzystnego wpływu rasy puławskiej.